تو را دیدم و امیدی دوباره گرفتم. احساس عجیب در من رویید که سرچشمه اش تویی.

بی تو بودن را به خاطر با تو بودن دوست دارم.در کنار تو بودن زیباست چون با تو آرامش عجیبی می یابم و همه غم های تنهایی ام را فراموش میکنم ، تو ابری هستی که آسمان تنهایی های

جزیره زندگی ام را میپوشانی و باران محبتت بر من می بارد.

براستی زندگی چنان زیباست که مردم می پندارند ؟

چه چیز زندگی زیباست ؟

تکرار آن ؟

لحظات خوش که به ندرت پیش میاد ؟

بودن در کنار یاری که هر لحظه امکان جدایی میدهی ؟

لحظات شوم تنهایی ؟

یا برفی که در زمستان روز سرد و دل تنگ تو را سرد تر میکند

یا اشک شیشه اتاق که دلش به حال تو سوخته

و یا بی وفایی و یا دل شکستن و ...

آیا زیبایی زندگی اینهایی هست که من هر روز تکرار آن را میبینم ؟

پس من خوشبخت ترین آدم هستم که فقط زیبایی ها را در کنار خود دارم  ...