تو به من خندیدی

و نمیدانستی

من به چه دلهره از باغچه همسایه

سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید 

سیب را دست تو دید

غضب آلوده به من نگاه کرد

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز،

سالها هست که در گوش من آرام،

                                    آرام

خش خشٍ گام تو تکرار کنان،

می دهد آزارم

و من آندیشه کنان

غرق این پندارم

که چرا،

            __ خانه کوچک ما

                                 سیب نداشت


حمید مصدق.